ความรักระหว่างมิตร ความเอื้ออาทรต่อกัน...การเกื้อกูลกัน ช่วยเหลือกันในทุกโอกาส..พร้อมสนับสนุนซึ่งกันและกัน...เป็นความรัก ความจริงใจที่ทรงคุณค่ายิ่ง...หาได้ยากในหมู่คนพาล...

     บัณฑิต จึงไม่ดูแคลน ในความรู้ ความสามารถ ฐานะภาพชาติตระกูล..ของมิตร  ด้วยคำนึงถึงความจริงที่ว่า คนเราย่อมมีความสามารถ ความรู้ที่แตกต่างกันไป....ที่สำคัญทุกคนย่อมมีอานุภาพในตัวเอง เป็นแต่เขายังไม่มีโอกาสได้แสดง...

     เพราะฉะนั้น อย่าได้ดูถูกมิตรว่า ต่ำต้อย ช่วยอะไรตนไม่ได้... ความรู้ ความสามารถ ชาติตระกูลด้อยกว่าตน....

     ที่สำคัญ ที่ควรคิดพิจารณาคือ เราเคยใส่ใจช่วยเหลือเกื้อกูล สนับสนุนให้มิตรของเราถึงพร้อมในความรู้ ฐานะ หน้าที่
ยศศักดิ์หรือไม่.... นั่นหมายถึงเราเคยทำตนให้เป็นมิตรที่ดี ต่อมิตรของเรา..ผู้ด้อยกว่าหรือยัง....!!!!

อารยวังโส ภิกขุ
ลิขิตธรรม วันพระ 2 กค.2564