หลวงพ่อชาท่านเคยสอน...

บุญก็คือความสุขสบายที่เกิดขึ้น

ความเย็นใจที่เกิดขึ้นจากการกระทำที่ดีงาม

 

น่าเอาใจใส่กับการทำบุญถวายทาน ให้เป็นกุศลตามสมควรกับตัวเอง พระพุทธเจ้าเคยถูกถาม คือมีพราหมณ์คนหนึ่งได้ข่าวว่า พระพุทธองค์ติเตียนการให้ หรือการทำบุญนอกศาสนา เหมือนกับถ้าไม่ได้ถวายพระพุทธเจ้าหรือพระพุทธศาสนาก็เหมือนกับไร้ผล ไม่ได้ผล ควรทำบุญเฉพาะกับในพระพุทธศาสนา พราหมณ์เค้าถามว่าถูกไหม จริงไหม พระพุทธเจ้าตอบว่าไม่จริง ไม่เคยสอนอย่างนั้น พราหมณ์ก็เลยถามกลับว่า ถ้าอย่างนั้นเราควรทำบุญบริจาคกับใคร

 

พระพุทธเจ้าก็ตอบว่า ควรทำบุญบริจาคกับที่ไหนที่พอใจ จะเป็นเหตุแห่งความสุข อย่างนี้ถึงเป็นบุญ แต่ว่านอกจากนั้น เช่นการให้ผู้ที่มีศีล การเข้าใกล้ผู้มีศีล ผู้มีธรรม อย่างนี้ก็เป็นบุญยิ่งขึ้นไป เหมือนกับการทำบุญเป็นประตูเพื่อเข้าใกล้กับผู้มีคุณธรรม เลยเหมือนกับเป็นการเหมือนกับเปิดโอกาสให้ตัวเองได้สัมผัสกับตัวอย่างที่ดีและคำสั่งสอนที่ดี เพื่อให้เราได้มีเครื่องมือสำหรับพัฒนาตัวเองให้มากขึ้น

 

ยิ่งเวลาเราเองเป็นผู้เสียสละ ตั้งใจอยู่ในขอบเขตของความดีงามก็คือเป็นผู้มีศีล อย่างนี้ก็ยิ่งเป็นบุญ ยิ่งเวลาเราภาวนา ทำจิตใจให้สงบ ทำจิตใจให้เบิกบานก็ยิ่งเป็นบุญ ทำจิตให้เกิดสัมมาทิฏฐิก็ยิ่งเป็นบุญใหญ่ คือบุญมีหลายแบบ มีหลายระดับ เป็นสิ่งที่เราต้องให้ความสนใจ

 

จากหนังมือ "ธรรมะดลใจ"

 

พระโพธิญาณวิเทศ (พระอาจารย์ปสนฺโน)

วัดป่าอภัยคีรี รัฐแคลิฟอร์เนีย

ประเทศสหรัฐอเมริกา

โครงการพักใจไว้กับธรรม

21 ธันวาคม 2557