ดูก่อนมหานาม  อย่างไร  อริยสาวกจึงชื่อว่าเป็นผู้ประกอบด้วย สัปปุริสธรรม ๗ ประการ  อริยสาวกในพระธรรมวินัยนี้       

 

           ๑. เป็นผู้มีศรัทธา   คือเชื่อความตรัสรู้ของพระตถาคตว่า แม้เพราะ เหตุนี้ ๆ  พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้นเป็นพระอรหันต์  ตรัสรู้เองโดยชอบ ถึงพร้อมด้วยวิชชาและจรณะ  เสด็จไปดีแล้ว  ทรงรู้แจ้งโลก  เป็นสารถีฝึกบุรุษ ที่ควรฝึก   ไม่มีผู้อื่นยิ่งกว่า เป็นศาสดาของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย  เป็นผู้เบิกบานแล้ว   เป็นผู้จำแนกพระธรรม

 

        ๒. เป็นผู้มีหิริ   คือละอายกายทุจริต  วจีทุจริต  มโนทุจริต  ละอาย ต่อการถึงพร้อมแห่งอกุศลธรรมอันลามก

 

         ๓. เป็นผู้มีโอตตัปปะ คือสะดุ้งกลัวต่อกายทุจริต วจีทุจริต  มโนทุจริต   สะดุ้งกลัวต่อการถึงพร้อมแห่งอกุศลธรรมอันลามก

 

         ๔. เป็นพหูสูต ทรงธรรมที่ได้สดับแล้ว  สั่งสมธรรมที่ได้สดับแล้ว ธรรมเหล่าใดงามในเบื้องต้น งามในท่ามกลาง  งามในที่สุด  ประกาศพรหมจรรย์พร้อมทั้งอรรถพร้อมทั้งพยัญชนะ บริสุทธิ์  บริบูรณ์สิ้นเชิง  ธรรมทั้งหลายเห็นปานนั้น  อันท่านได้สดับมามาก  ทรงจำไว้ได้  สั่งสมด้วยวาจา ตามเพ่งด้วยใจ แทงตลอดด้วยดีด้วยความเห็น  

 

         ๕.   เป็นผู้ปรารภความเพียร  เพื่อละอกุศลธรรม เพื่อถึงพร้อมแห่ง อกุศลธรรม มีความเข้มแข็ง  มีความบากบั่นมั่นคง ไม่ทอดธุระในอกุศลธรรม ทั้งหลาย

          

          ๖. เป็นผู้มีสติ  คือประกอบด้วยสติและปัญญาเครื่องรักษาตนอย่างยิ่ง ระลึกได้   ตามระลึกได้  แม้ซึ่งกิจการที่ทำไว้แล้วนาน  แม้ซึ่งถ้อยคำที่พูดไว้แล้ว นาน. 

           

         ๗. เป็นผู้มีปัญญา คือประกอบด้วยปัญญา อันเห็นความเกิดและ ความดับ  อันเป็นอริยะ  ชำแรกกิเลส  ให้ถึงความสิ้นทุกข์โดยชอบ ดูก่อนมหานาม อย่างนี้แล   อริยสาวกชื่อว่าเป็นผู้ประกบด้วยสัปปุริสธรรม ๗ ประการ

 

 #ความบางส่วนใน  เสขปฏิปทาสูตร

ม.ม.๒/๓๑/๔๖